Otumaniacz oceaniczny

Otumaniacz Oceaniczny - ogromnej wielkości wodny smok, ziejący otumaniającym gazem.

Otumaniacz oceaniczny
Podstawowe informacje
Słabości	hipnoza alfy, smoczymiętka, smoczy korzeń, niebieskie oleandry
Sposób tresury	Oblać się morską wodą, dać rybę lub smoczymiętkę
Opis wyglądu
Umaszczenie	{{{kolory i wzory}}}
Masa ciała	♂- 2,5 t ♀- 2 - 7,5 t
Wysokość w kłębie	♂- 6 m ♀- 5 m
Długość	♂- 25 - 30 m ♀- 17 - 22 m
Rozpiętość skrzydeł	♂- 27 - 35 m ♀- 25 - 30 m
Statystyki
Klasa	Wodna
Typ	{{{kryształowe, wodne... itd.}}}
Typ ognia	Otumaniający gaz
Atak	{{{sposób atakowania}}}
Szybkość	{{{szybkość w km/h}}}
Uzbrojenie	{{{łuski, kolce?}}}
Jad	{{{jad-działanie, wygląd}}}

Wygląd

Otumaniacze Oceaniczne są przede wszystkim ogromne. Ich głowa jest mała w stosunku do reszty ciała. Znajdują się na niej płetwy - uszy, smok dzięki nim ma doskonały słuch, oraz skrzela, dzięki którym mogą oddychać pod wodą. Jednak co jakiś czas wynurzają się, by dotlenić organizm.

Duży róg na nosie pokryty jest drobnymi kolcami skierowanymi do góry, smok używa go do obrony. Jego ubarwienie pomaga w maskowaniu - patrząc z góry, granatowy grzbiet zlewa się z głęboką wodą, patrząc z dołu jasne od spodu skrzydła i brzuch przypominają jasną wodę przy powierzchni (rekiny żyjące na otwartych wodach też tak się maskują).

Przednie kończyny to jednocześnie skrzydła, umożliwiają pływanie i dość powolny, trudny lot. Na lądzie smok porusza się na skrzydłach oraz tylnych łapach. ,,Frędzle" prawdopodobnie pomagają w zdobyciu partnera.  Pazury na skrzydłach to grzebień ostrych szpikulców. Wzdłuż karku, grzbietu ciągnie się grzebień, do samej płetwy ogonowej, na której są trzy długie ,,frędzle".

Gaz może być w każdym kolorze. Zdarzają się osobniki z gazem bezbarwnym.

Siedlisko

Jak sama nazwa wskazuje, ten gatunek zamieszkuje oceany - od zimnych wód antarktycznych po tropiki. Potrzebują jednak dużo ryb i roślin morskich (np. wodorostów), a także głębin, bo na dużej głębokości czują się bezpiecznie. Żyją w stadach lub samotnie, zależy od charakteru gada.

Dieta

Żywią się rybami, wodorostami, czasem glonami, mięczakami (np. kałamarnicami, ośmiornicami, ślimakami). Kiedy w oceanie zabraknie pożywienia, smok wychodzi chwilowo na ląd i je niemal wszystko (dzikie zwierzęta, liscie na drzewach). Potem wyrusza do innych wód.

Zachowanie, tresura i polowanie

Ten gatunek jest spokojny, ufny i opiekuńczy. Czasem ratowały żeglarzy ze sztormów, ale potem ziały na nich gazem a ci zapominali, kto uratował im życie. Dlatego niewiele osób w ogóle wie, że widziało Otumaniacza.

Żeby wytresować smoka z tego gatunku, trzeba się oblać morską wodą i dać gadowi coś do jedzenia. Zaraz zdobędziemy jego zaufanie. Niekiedy smok sam może chcieć się z nami zaprzyjaźnić. 

Otumaniacze Oceaniczne w wodzie ścigają lub zaganiają ofiarę (zależy czy polują w stadzie czy samotnie), zieją gazem na ofiarę a ta, zdezorientowana, zostaje pożarta. Jedzą też roślinność morską albo lądową, szukają mięczaków. Potrafią zjeść niemal wszystko.

Smoki te łączą się w pary zazwyczaj tylko podczas godów i na okres wychowania piskląt - trwa on zaledwie kilka miesięcy, bowiem młode bardzo szybko osiągają wymiary dorosłego osobnika. Zanim osiągną dojrzałość płciową minie około półtora roku.

Moce i umiejętności

• Słuch:  Te smoki mają doskonały słuch, dzięki dużym uszom na czubku głowy. Wychwytują najdrobniejsze dźwięki.
• Gaz: Zieją otumaniającym gazem, w większej dawce może on spowodować utratę pamięci.
• Pływanie: W wodzie te smoki poruszają się z prawdziwą gracją.
• Siła: Smoki te ze względu na swoją potężną masę ciała, są bardzo silne.

Jajo

Jaja Oceanicznych są dość duże (ok. metra średnicy w najszerszym miejscu) i zwykle pokryte niebieskawym śluzem. Smoki składają jaja na dnie rafy koralowej (są na tyle ciężkie, że nie wypływają na powierzchnię) i właśnie w momencie zetknięcia się jaja z podłożem, przyjmuje ono jego barwę. Jest to swoisty kamuflaż, chroniący przed drapieżnikami - jaja Otumaniaczów są bardzo pożywne i młode często zostają zjedzone jeszcze przed wykluciem.

Galeria